Noc z 9 na 10 lutego 1940 r. w tysiącach polskich domów była końcem pewnej epoki. Tego
dnia na terenach wschodnich II RP zagarniętych przez Związek Sowiecki w 1939 r. NKWD
przeprowadziło pierwszą z czterech masowych wywózek Polaków na wschód. Złowieszcze
łomotanie do drzwi i okien w środku nocy, groźne okrzyki w języku rosyjskim, płacz i strach
zaskoczonych domowników, a następnie szybkie pakowanie się pod lufami rosyjskich
karabinów i podróż bydlęcymi wagonami w nieznane.
A wszystko to w samym środku mroźnej zimy, gdy do strachu i niepewności o przyszłość
doszły bardzo szybko chłód i głód. Jedli w pociągu to, co udało się zabrać ze sobą z domu
albo zdobyć na nielicznych postojach. Wielu nie przetrwało tej strasznej podróży, a przecież
to był dopiero początek gehenny. Zaczynało się życie w nieludzkich warunkach na obcej
ziemi. „Tu będziecie żyć i tu umrzecie” – słyszeli Polacy od pilnujących ich funkcjonariuszy
NKWD.
W latach 2018-2020 r. udało nam się dotrzeć do osób, które doświadczyły zesłania 10 lutego
1940 r. Wszyscy bohaterowie tego filmu byli wówczas dziećmi i właśnie z perspektywy
dziecka, nagle wyrwanego ze swojego ciepłego domu rodzinnego, chcieliśmy opowiedzieć tę
historię.
Opowieść naszych „Świadków Epoki” wzbogaciliśmy rysunkami z roku szkolnego
1945/1946. Tuż po zakończeniu II wojny światowej dzieci, które przetrwały, mogły
opowiedzieć o swojej traumie właśnie za pomocą rysunków. Są one dzisiaj dostępne w
Archiwum Akt Nowych w Warszawie. Połączenie tych rysunków z opowieściami nagranymi
ponad 70 lat po wojnie stworzyło niesamowity obraz tragedii, o której nie można zapomnieć.
Film o wysiedleniach "Tu będziecie żyć i tu umrzecie" to druga część cyklu „Wojna oczami dzieci”. Oddajemy w nim głos najmłodszym, aby z perspektywy najbardziej niewinnych uczestników wydarzeń poznać prawdę o II wojnie światowej.
dnia na terenach wschodnich II RP zagarniętych przez Związek Sowiecki w 1939 r. NKWD
przeprowadziło pierwszą z czterech masowych wywózek Polaków na wschód. Złowieszcze
łomotanie do drzwi i okien w środku nocy, groźne okrzyki w języku rosyjskim, płacz i strach
zaskoczonych domowników, a następnie szybkie pakowanie się pod lufami rosyjskich
karabinów i podróż bydlęcymi wagonami w nieznane.
A wszystko to w samym środku mroźnej zimy, gdy do strachu i niepewności o przyszłość
doszły bardzo szybko chłód i głód. Jedli w pociągu to, co udało się zabrać ze sobą z domu
albo zdobyć na nielicznych postojach. Wielu nie przetrwało tej strasznej podróży, a przecież
to był dopiero początek gehenny. Zaczynało się życie w nieludzkich warunkach na obcej
ziemi. „Tu będziecie żyć i tu umrzecie” – słyszeli Polacy od pilnujących ich funkcjonariuszy
NKWD.
W latach 2018-2020 r. udało nam się dotrzeć do osób, które doświadczyły zesłania 10 lutego
1940 r. Wszyscy bohaterowie tego filmu byli wówczas dziećmi i właśnie z perspektywy
dziecka, nagle wyrwanego ze swojego ciepłego domu rodzinnego, chcieliśmy opowiedzieć tę
historię.
Opowieść naszych „Świadków Epoki” wzbogaciliśmy rysunkami z roku szkolnego
1945/1946. Tuż po zakończeniu II wojny światowej dzieci, które przetrwały, mogły
opowiedzieć o swojej traumie właśnie za pomocą rysunków. Są one dzisiaj dostępne w
Archiwum Akt Nowych w Warszawie. Połączenie tych rysunków z opowieściami nagranymi
ponad 70 lat po wojnie stworzyło niesamowity obraz tragedii, o której nie można zapomnieć.
Film o wysiedleniach "Tu będziecie żyć i tu umrzecie" to druga część cyklu „Wojna oczami dzieci”. Oddajemy w nim głos najmłodszym, aby z perspektywy najbardziej niewinnych uczestników wydarzeń poznać prawdę o II wojnie światowej.
Commenting disabled.